Inventaris van de collectie Aquasi Boachi, prins van Ashanti (c. 1843-1904)
Gerrit Verhoeven
September 1997
Inleiding
Aquasi Boachi (c. 1827-1904)
Aquasi Boachi kwam in 1837 met zijn broer Quamin Poco naar Delft. Zij waren zonen van de koning van Ashanti, die met de Nederlanders overeen was gekomen dat de jongens hier zouden worden opgeleid. Aquasi Boachi en Quamin Poco werden op een kostschool geplaatst en uiteindelijk toegelaten tot de Koninklijke Akademie, de voorloper van de Technische Universiteit. Wegens hun koninklijke bloed en omdat zij zwart waren, baarden de jongens veel opzien. Zij waren regelmatig te gast bij de koninlijke familie.
Aquasi Boachi studeerde ook in Duitsland en werd in 1850 uitgezonden naar Nederlands-Indië als ‘buitengewoon aspirant-ingenieur’. Het buitengewone karakter van zijn aanstelling bleek in te houden dat hij geen carrière kon maken. Teleurgesteld door de tegenwerking die hij ondervond, nam hij tenslotte ontslag en vestigde zich definitief in Nederlands-Indië, waar hij in 1904 overleed. Het lot van Quamin Poco was zo mogelijk nog triester: hij keerde terug naar Afrika, maar was te zeer vervreemd van zijn volk om er nog te kunnen aarden. Hij pleegde in 1850 zelfmoord.
Het leven van de prinsen van Ashanti is geromantiseerd te boek gesteld door Arthur Japin in De zwarte met het witte hart (1997).
De collectie
Na het overlijden van Aquasi Boachi schonk Pieter de Monchy (1861-1931), conservator van het Departement voor Landbouw in Nederlands-Indië, namens de erfgenamen een collectie papieren van en over Aquasi Boachi aan het archief van de gemeente Delft. De daguerreoptypie werd in 1913 aan het archief geschonken door A.J. Kipp, oud-wethouder van Delft.
